Karmaşık Bir Sarmaşık
En çok kendine iyi bakmalı insan, İçindekilere de. Yabancılaştım artık bazı hislere, Ve yabancıyız yeniden. Ama bu kez hatıralar el ele. Zordur kırıldığın biriyle her gün göz göze gelmek. Ama ben en çok kendime kırgınım. Bu yüzdendir bakamam aynalara. Hem göremedikten sonra, baksan ne fayda? Marifet bakanda değil, görendedir sonuçta. Kalpten kalbe bir yol vardır derler, Uzaktaysa o kalp, bir değil bin yol vardır aslında. O yolları gözlemek mi kolay, gitmek mi? Kolayı bilemem ama, Zor olan yolların tek şerit oluşudur buna eminim. İnsan hiçbir gerçekten kurtulamaz, En çok da kendinden. Sonuçta, hayat dediğin dramatik bir matematik. Tutmaz işte bazen hesap kitap. Olmaz bazı şeyler, sen ne yaparsan yap. Hayat mı tat vermez oldu, Bizim mi iştahımız kapandı bilmem. Yoksa çok mu şey istiyorduk? Mutlu olmaktan başka. Oysa umut dolu çocuklardık, ne ara geldik buralara? Bir yoldur bilinmez, İlerliyoruz işte her geçen gün meçhule. Herkes besler sevdiğine hislerini, en masumane. Sevmekte mi yanlış